اوتیسم و دنیای یک کودک درخودمانده چگونه است؟ عمر این کودکان و راه مواجه با آن – زمان مطالعه ۵ دقیقه است.
یک کودک اوتیسم
روزی که سینا به دنیا آمد همه چیز طبیعی بود، پرستار او را در ملحفه ای تمیز پیچید و در آغوش من قرار داد، همسرم، مادر و سایر اطرافیان از دوست داشتنی بودن و زیبایی او می گفتند.
اما وقتی سینا دو ماهه شد احساس کردم با خواهر و برادرش تفاوت دارد.
او بی تحرک تر از سارا و سامان در دوره کودکی اش بود.
با چشم هایش حرکات افراد را دنبال نمی کرد، به نظر می رسید نسبت به من و پدرش و بقیه چیزهای جالب محیط بی تفاوت است.
اگرچه در همان سنی شروع به راه رفتن کرد که خواهر و برادرش، اما هیچ وقت نتوانست حرف بزند.
از همه این ها تلخ تر برایم این بود که سینا از اینکه در آغوش گرفته شود ابراز ناراحتی می کرد.
وقتی با شوق مادرانه او را در آغوش می گرفتم برعکس همه بچه ها به جای اینکه خوشحال شود ناراحت می شد و تلاش می کرد که او را زمین بگذارم.
وقتی من یا پدر و حتی خواهر و برادرش سعی در حرف زدن و جلب توجه کردن داشتند، از تماس چشمی با ما خودداری می نمود.
حتی وقتی چیزی می خواست مثلا اسباب بازی یا خوراکی، اشاره نمی کرد و من بایستی به سختی حدس بزنم که چیزی می خواهد.
تنها کاری که در چنین موقعیتی انجام می داد نگاه کردن به آن شی دلخواه بود.
در حالیکه در چنین موقعیتی خواهر و برادرش در حالی که به آن اشاره می کردند به من نیز نگاه می کردند.
کودک درخودمانده و بازی هایش
سینا از بازی تنها و تکراری با یک یا چند وسیله خاص لذت می برد.
مثلا ساعت ها مشغول باز و بسته کردن قوطی کبریت می شد و یا مدت ها روی چرخاندن لاستیک ماشین اسباب بازی اش تمرکز می کرد.
منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-اوتیسم و دنیای یک کودک درخودمانده
:: برچسب‌ها:
اوتیسم ,
کودک اوتیسم ,
رفتار با کودک اوتیسم ,
سوالات در مورد اوتیسم ,
:: بازدید از این مطلب : 505
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
